Η ενδαγγειακή χειρουργική είναι νεώτερη εξέλιξη της αγγειοχειρουργικής.

Βασίζεται στο γεγονός ότι τα αιμοφόρα αγγεία έχουν αυλό διαμέσω του οποίου μπορούμε να τα προσεγγίσουμε εσωτερικά, χωρίς να προκαλούμε χειρουργικά τραύματα, ακόμη και σε σημεία που θα ήταν διαφορετικά δύσκολα προσπελάσιμα.

Η ενδαγγειακή χειρουργική για τον αγγειοχειρουργό θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι περίπου ό,τι είναι η λαπαροσκοπική χειρουργική για το γενικό χειρουργό, δεδομένου ότι εκμεταλλεύεται την ύπαρξη φυσικών κοιλοτήτων στον οργανισμό, διαμέσω των οποίων μπορούμε να περάσουμε χωρίς να προκαλέσουμε τραύμα.

Όπως και με τις λαπαροσκοπικές τεχνικές, η ενδαγγειακή χειρουργική χρειάζεται κάποιο είδος απεικόνισης, μιας και δεν υπάρχει τρόπος άμεσης όρασης στις δομές που παρεμβαίνουμε. Συνηθέστερα γι’αυτό το λόγο χρησιμοποιούνται ακτίνες Χ ή υπέρηχοι. Γι’αυτό το λόγο οι ενδαγγειακές επεμβάσεις εκτελούνται κυρίως στον Αγγειογράφο ή σε αίθουσα που έχει ειδικά μηχανήματα απεικόνισης.

Χρησιμοποιούνται στο αρτηριακό και στο φλεβικό σύστημα.

Η προσπέλαση στον αυλό των αγγείων γίνεται συνήθως μέσω παρακέντησης. Συνηθέστερα σημεία παρακέντησης είναι η ρίζα των μηρών, ο αγκώνας, η πίσω επιφάνεια του γόνατος κ.ά. Χαρακτηριστικό αυτών των περιοχών είναι ότι εκεί τα αγγεία είναι επιφανειακά και ευκόλως προσπελάσιμα. Η απλή παρακέντηση επιτρέπει τη διενέργεια της πράξης υπό τοπική αναισθησία στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Η ενδαγγειακή χειρουργική μας έχει λύσει τα χέρια και βοηθάει στο να γίνονται εύκολα πράξεις που κάποτε απαιτούσαν βαριές χειρουργικές επεμβάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ενδαγγειακή αντιμετώπιση του ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής η οποία πλέον έχει γίνει υπόθεση νοσηλείας 2 ημερών.

Είναι το κομμάτι της ειδικότητας με την πιο ταχεία εξέλιξη στην παρούσα φάση και από χρόνο σε χρόνο βγαίνουν καλύτερα υλικά και νέες τεχνικές.